TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ

KATOLICKIEGO

UNIWERSYTETU LUBELSKIEGO

Historia

Towarzystwo Przyjaciół Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego zostało założone 1 grudnia 1922 roku przez Sługę Bożego o. Jacka Woronieckiego, dominikanina, ówczesnego rektora Uniwersytetu.

Towarzystwo jest organizacją społeczną w służbie KUL.

W swojej działalności kieruje się statutem.

TP KUL położyło ogromne zasługi nie tylko w dziele materialnego utrzymania Uniwersytetu, lecz przede wszystkim w szerzeniu idei wyższych szkół o profilu katolickim.

W okresie międzywojennym oraz współcześnie odgrywa ono wielką rolę w kształtowaniu społecznej życzliwości dla Kościoła i Uniwersytetu.

TP KUL stanowi bardzo ważne duchowe zaplecze dla KUL oraz wspiera Uniwersytet materialnie.

W powojennym czterdziestoleciu, nacechowanym wrogim nasta­wieniem Państwa wobec religii katolickiej, jedyną organizacją społeczną o charakterze masowym, której członkowie odważnie i konsekwentnie stali przy Kościele, było Towarzystwo Przyjaciół KUL.

W określonych statutem ramach Towarzystwo prowadziło działalność informacyjną i kulturalną.

Profesorowie i studenci Uniwersytetu organizowali tygodnie kultury chrześcijańskiej, sesje i sympozja przyczyniając się do intelektualnego pogłębiania polskiego katolicyzmu.

Ta wieloletnia działalność sprawiła, że KUL, jak żadna inna szkoła wyższa, mocno wrósł w świadomość narodu.

Te wszystkie osiągnięcia i sukcesy tego jedynego w Europie środkowo-wschodniej uniwersytetu katolickiego są zasługą naszych Przyjaciół zarówno z kraju, jak też i z zagranicy.

Praca dla KUL, zaangażowanie i ofiarność sprawiły, że KUL przetrwał najcięższe lata pozostając wierny swojej dewizie "Bogu i Ojczyźnie".

Na początku Towarzystwo liczyło tylko kilkadziesiąt osób i miało charakter elitarny, który zachowało aż do 1945 roku, gromadząc przede wszystkim absolwentów Uniwersytetu i osoby zamożne.

Po II wojnie światowej rozpoczął się nowy etap w historii Towa­rzystwa, ówczesny rektor ks. Antoni Słomkowski reaktywował działalność TP KUL. Położył duży nacisk na liczebny wzrost Przyjaciół Uniwersytetu, pragnąc na nich oprzeć utrzymanie Uniwersytetu. W tym czasie odebrano KUL-owi Fundację Hrabiny Potulickiej i liczne budynki w samym Lublinie.

Szybki rozwój Towarzystwa nastąpił w latach czterdziestych i pięćdziesiątych. W roku 1952 liczyło ono 70 tysięcy członków, a w 1958 już 120 tysięcy.

W latach osiemdziesiątych liczba członków Towarzystwa przekroczyła 250 tysięcy i do chwili obecnej wykazuje względną stabilizację.

Uniwersytet, korzystający od 1991 roku z dotacji Państwa, nadal potrzebuje wsparcia Przyjaciół, bez których życzliwości nie mógłby normalnie funkcjonować.

Wszelkie inwestycje, na które Uniwersytet nie otrzymuje dotacji, pomoce naukowe i tym podobne są wyłącznie z ofiar ludzi dobrej woli. Bez pomocy duchowej i materialnej Katolicki Uniwersytet Lubelski nie zdoła sprostać zadaniom, aby wiernie służyć Bogu i Ojczyźnie.

Wdzięczność swoim dobrodziejom społeczność akademicka wyraża podczas codziennej Mszy Św. odprawianej w kościele akademickim w intencji wszystkich Przyjaciół Uniwersytetu zarówno żyjących, jak tez i zmarłych oraz ich rodzin.